1. Beringen
De mijnsite van Beringen omvat 100.000 m² aan bestaand gebouwenpatrimonium. Daarmee is het de grootste industriële erfgoedsite in Vlaanderen en uniek in Europa. Van alle overige mijnsites in Limburg is het de enige site waar het industriële hart van de mijn werd bewaard.
Onder de noemer be-MINE wordt de site nu herbestemd als een toeristisch-recreatief project. Stedelijke functies als wonen, werken en winkelen worden daarbij evenwichtig met elkaar vervlochten. Met het masterplan voor de herbestemming van 32 hectare mijnterrein, krijgt de historische locatie een waardige, waardevolle en eigentijdse invulling.
2. Eisden
Op 18 december 1987 viel het doek over de mijn van Eisden. Vrij snel werd er gezocht naar een manier om het imposante terrein een herbestemming te geven, maar het zou tot midden jaren ’90 duren voor er concrete stappen werden gezet.
Ondertussen strekt het herbestemmingsproject Terhills zich uit over de voormalige mijnsite van Eisden, en beslaat het zo'n 365 ha. Het gebied wordt omgevormd tot een unieke toeristische bestemming met een aanbod van natuur, recreatie, retail en beleving. Een aantal projecten op de site zijn reeds klaar, zoals het Terhills Cablepark, het Terhills Hotel met de aansluitende conferentieruimtes en de hoofdtoegangspoort tot het Nationaal Park Hoge Kempen. Het Terhills Resort, de 250 vakantievilla's aan het water, is in volle aanbouw en wordt de kers op de taart van een lang maar uniek herbestemmingstraject.
3. Waterschei
De mijnsite van Waterschei in Genk sloot op 10 september 1987 de deuren en luistert tegenwoordig naar de naam Thor Park. Ze bestaat uit het iconische hoofdgebouw van de voormalige mijnsite, een hoogwaardig bedrijvenpark en het wetenschapspark; thuisbasis van EnergyVille I en II, waar KU Leuven, VITO, imec en UHasselt onderzoek doen naar duurzame energie en intelligente energiesystemen. Ook IncubaThor is hier gevestigd. Haar bewoners zijn jonge bedrijven die focussen op technologie, energie en innovatie. Daarnaast heeft ook onderwijs haar plek gevonden op deze innovatieve campus. De T2-campus is een inspirerende opleidingscampus voor techniek en technologie.
4. Winterslag
Ook de mijn van Winterslag in Genk is omgevormd tot C-mine, het mekka van creativiteit. Al in 2000 groeide de idee om in de gebouwen van de oude steenkoolmijn van Winterslag een creatieve hub onder te brengen. In 2001 kocht de stad Genk de site van LRM. In 2005 wordt de site herdoopt in "C-mine". Inhoudelijk werkt de creatieve hub rond vier pijlers: educatie, creatieve economie, creatieve recreatie en artistieke creatie en presentatie. Op de site is ook de incubator C-mine Crib gehuisvest, waar startende en jonge creatieve bedrijven hun plek vinden.
5. Houthalen-Helchteren
In Houthalen-Helchteren stond LRM samen met de gemeente in voor de renovatie van het hoofdgebouw van de voormalige koolmijnzetel tot GreenVille, een cleantech dienstencentrum. GreenVille is een unieke incubator voor bedrijven binnen de circulaire economie. Starters en kleine KMO’s die werken aan nieuwe materialen, mobiliteit, water en nieuwe businessmodellen komen hier thuis. Alles is hier aanwezig om bedrijven te laten groeien: uitgeruste kantoren en werkplekken met all-in formules, vergaderzalen, event- en laboruimtes, een bio-restaurant, centraal onthaal en secretariaat, coaching… De overblijvende schachtbokken achter het hoofdgebouw zijn eigendom van de gemeente Houthalen-Helchteren.
6. Zolder
Toen de mijn van Zolder in 1992 haar deuren sloot betekende dat het einde van de laatste mijn in de Benelux. Enkele belangrijke gebouwen van de voormalige mijnzetel zijn als monument beschermd in 1993. De meeste daarvan hebben al een andere bestemming gekregen. Het voormalig badhuis bevat een cafetaria en is nu het Centrum voor Duurzaam Bouwen. Het is een permanent informatiecentrum voor ecologische en duurzame bouwtechnieken. Het administratief hoofdgebouw heeft zijn oude functie behouden, zij het dan voor diverse ondernemingen. Het voormalige ophaalgebouw is eigendom van het gemeentebestuur.
7. Zwartberg
De mijnsite van Zwartberg ging al dicht in 1966 en werd volledig afgebroken. Ze heeft dus nooit deel uitgemaakt van het mijnpatrimonium van LRM.